Pożegnanie dr Barbary Sadowskiej

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że odeszła od nas dr Barbara Sadowska, długoletnia pracowniczka Zakładu Systematyki i Geografii Roślin. Uroczystości pogrzebowe odbędą się 12 stycznia 2024 r. o godz. 10:00 w Piastowie, w kościele św. Michała (ul. Elizy Orzeszkowej 23). Pełna życia, życzliwa i wrażliwa na ludzkie kłopoty zawsze pozostanie w naszej pamięci.

8 stycznia 2024 roku, w wieku 79 lat odeszła dr Barbara Sadowska, mykolog.

Pani Basia była zatrudniona na Uniwersytecie Warszawskim, na etacie naukowo-technicznym. Przez wiele lat pracowała w Ogrodzie Botanicznym UW, a następnie w Zielniku Wydziału Biologii, w Alejach Ujazdowskich 4, porządkując i inwentaryzując zbiory mykologiczne Zielnika i opracowując zbiory danych.

Pracę doktorską, poświęconą grzybom z rodziny Coprinaceae napisała pod kierunkiem prof. Aliny Skirgiełło. Była uznana za specjalistkę w dziedzinie grzybów koprofilnych i gatunków halucynogennych występujących w Polsce. Była w Polsce, a może również na świecie, jedyną badaczką, która osobiście sprawdzała na sobie działanie związków wytwarzanych przez grzyby z rodzaju Coprinus s.l., Psilocybe  czy Panaeolus. Swoje doświadczenia wg. prof. Łukasza Łuczaja opisała w artykule w piśmie „Higiena Polska” choć cytacja ta nie jest pewna.  Była członkiem zespołu badawczego inwentaryzującego mykobiotę w wybranym oddziale Białowieskiego Parku Narodowego w ramach programu CRYPTO. Program Crypto był bezprecedensowym działaniem badawczym, zrzeszającym specjalistów od różnych grup taksonomicznych, którzy pod kierunkiem prof. Wiesława Mułenko i prof. Janusza Falińskiego stworzyli referencyjną bazę danych biologicznych. Jest współautorką książeczki pt. Grzyby halucynogenne Polski, wydanej przez Wydawnictwo Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach jako rezultat prac międzynarodowej sieci badawczej poświęconej badaniu grzybów halucynogennych Polski i krajów ościennych ( Wrzosek M., Sadowska B. 2005. Grzyby halucynogenne Polski, identyfikacja, wpływ na organizm ludzki. Wydawnictwo INWARZ).

Należała do sekcji mykologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Dała się poznać jako serdeczna i pogodna koleżanka, zawsze uśmiechnięta, pomimo chorób z jakimi się borykała, a które częściowo były następstwem niezaleczonej boreliozy, której nabawiła się w czasie swoich licznych wyjazdów terenowych do Puszczy Białowieskiej.

Była oddana rodzinie, opiekując się przez wiele lat siostrą i matką.  Ostatnie lata spędziła w Zakładzie Opiekuńczo-leczniczym w Żyrardowie. Pochowana została 12.01.2024 na cmentarzu parafialnym dla miasta Piastowa w Gołąbkach.

(tekst: Marta Wrzosek)